അസ്ഥി തറകളില് അന്തി വിളക്കില്
കരിന്തിരി പുകയുമ്പോള്
ഒട്ടിയ വയറിന് തീക്ഷ്ണതയില് ചിലര്
തളര്ന്നു വീഴുമ്പോള്
സുഖലോലുപ മൃദു ശയ്യകളിലവര്
അമര്ന്നിരിക്കുന്നു
തിമിരാവേശിത ചേരും പടികള്
കൃത്യത പകരുന്നു
പണ്ടൊരു യുവ തേജസ്വി പറഞ്ഞു
ഭ്രാന്താലയമിവിടം
അതിന്റെ മാറ്റൊലി കര്ണ്ണപടത്തില്
മുറിവേല്പ്പിക്കുന്നു
കുമിഞ്ഞു പൊന്തും കറുത്ത പുകയില്
മറയുവതാരാണാവോ
ചോര ചുമച്ചും ലഹരി ശ്വസിക്കും
യൌവന താരകമത്രേ
പൊരുളറിയാതെ പതറി പണ്ടേ
എത്തിയതാണീ വഴിയില്
ചാവ് മണക്കും ചുടലക്കാട്ടില്
പിന്വിളി കേട്ടീടാതെ
അവരെ ചായക്കൂട്ടുകള് കാട്ടി
വിളിച്ചതാരാണാവോ
തുടുത്ത രക്തം ദൂരെ മണത്ത
വിശന്ന ചെന്നായ് കൂട്ടം
പുല്മേടുകളില് തുടിച്ചു നീങ്ങും
പശു കിടാവിന്റെ
കഴുത്തു വെട്ടിയ മാംസം പലതായ്
അരിഞ്ഞു തിന്നുന്നോര്
പാതി വിരിഞ്ഞ പൂമൊട്ടുകളെ
ഇറുത്തെടുക്കുന്നോര്
രാത്രിയിരുട്ടില് കൊലുസിന് കൊഞ്ചല്
പ്രതീക്ഷ കൊള്ളുന്നോര്
കാറ്റു പിടിച്ചോരരണ്ട വഴിയില്
വരുന്നതാരാണാവോ
ആര്ത്തി മൂത്തൊരു ചെന്നായ് കൂട്ടം
മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ഉറഞ്ഞ പാപ കടലുകള് താണ്ടി
പുലരി വിടര്ന്നാലും
മോഹത്താഴാല് കിളിവാതിലുകള്
ബന്ധിതമാണിവിടെ
ചിന്തയില് വിരിയും ചന്ദനപുഷ്പം
പൊഴിയുകയാണെന്നോ
പൈശാചികമൊരു സത്വം,സത്യം
വിളിച്ചു കൂവുന്നു
a poem by,Baiju R Nair
kollam kuzhappamilla
ReplyDelete